Prawdziwy obraz codzienności, obowiązków i wyzwań, ale też satysfakcji i relacji, które zmieniają życie.

Wstęp – praca z sercem

Zawód opiekunki osoby starszej to nie tylko praca – to powołanie. Choć często niedoceniana, ta rola wymaga ogromnej empatii, cierpliwości, siły fizycznej i psychicznej, a także organizacji na poziomie logistyka. Dla wielu osób z zewnątrz może się wydawać, że opiekunka „tylko pomaga przy starszej osobie”, ale codzienność tej pracy to znacznie więcej – to nieustanne bycie przy kimś, kto często całkowicie zależy od drugiego człowieka.

Poranek – start od troski

6:00–7:30 – Pobudka i poranna rutyna

Dzień opiekunki często zaczyna się wcześnie, zwłaszcza jeśli senior wymaga pomocy przy wstawaniu, toalecie czy zmianie opatrunków. Już o świcie trzeba wykazać się taktem – nie każdy podopieczny lubi być budzony, a niektórym trzeba pomóc powoli „rozruszać” ciało, szczególnie jeśli cierpią na artretyzm czy inne schorzenia ruchowe.

Poranna rutyna zazwyczaj obejmuje:

• Pomoc w toalecie (mycie, higiena intymna, zmiana pampersa, czyszczenie protez),
• Podanie leków/przypomnienie o lekach zgodnie z harmonogramem,
• Przygotowanie śniadania zgodnie z dietą (np. bezcukrową, lekkostrawną),
• Pomoc w ubraniu się i uczesaniu.

Często ten etap dnia decyduje o nastroju seniora – jeśli jest spokojny, delikatny i cierpliwy, podopieczny poczuje się bezpiecznie.

Przedpołudnie – organizacja i aktywizacja

8:00–12:00 – Domowe obowiązki i towarzyszenie

W godzinach przedpołudniowych opiekunka pełni często rolę gospodyni, terapeutki i przyjaciela w jednym. Jeśli senior śpi więcej lub odpoczywa, to czas na:

• Sprzątanie pokoju lub mieszkania,
• Pranie i prasowanie ubrań,
• Zakupy lub zarządzanie budżetem gospodarstwa domowego,
• Sprawdzanie terminów lekarskich i planowanie wizyt.

W przypadku bardziej sprawnych seniorów, przedpołudnie to czas aktywizacji:

• Spacer (jeśli pogoda pozwala),
• Proste ćwiczenia ruchowe lub fizjoterapia,
• Gry planszowe, czytanie prasy lub książek,
• Wspólne rozmowy – często najważniejsza „czynność” w ciągu dnia.

To właśnie te rozmowy budują więź. Opiekunki często są jedynymi osobami, z którymi senior ma kontakt – ich słowa, uśmiech, nawet obecność mogą poprawić samopoczucie bardziej niż niejedna tabletka.

Popołudnie – czas na odpoczynek i obowiązki

12:00–16:00 – Obiad, odpoczynek i monitoring zdrowia

W porze obiadowej opiekunka:

• Gotuje lub podgrzewa posiłek zgodnie z dietą,
• Pomaga w jedzeniu (jeśli trzeba),
• Pilnuje leków popołudniowych,
• Zachęca do odpoczynku lub drzemki.

To też czas na dokładniejszą obserwację stanu zdrowia seniora – opiekunki często jako pierwsze zauważają pogorszenie apetytu, osłabienie, trudności z oddychaniem czy problemy emocjonalne. Ich czujność ratuje zdrowie i życie.

Wieczór – zamykanie dnia z troską

16:00–20:00 – Kolacja i wieczorne rytuały

Wieczory bywają spokojniejsze, ale czasem też trudne – niektórzy seniorzy są wtedy bardziej zdezorientowani (tzw. syndrom zmierzchu).

Opiekunka wieczorem:

• Przygotowuje kolację i dba o odpowiednie nawodnienie,
• Pomaga seniorowi w wieczornej toalecie (kąpiel, zmiana bielizny),
• Przypomina o lekach, zakłada rajstopy uciskowe lub zmienia opatrunki,
• Towarzyszy podczas oglądania telewizji, słuchania radia czy modlitwy.

Na koniec – pomoc przy położeniu się do łóżka i czuwanie, by niczego nie brakowało: szklanka wody, książka, termofor, czysty nocnik obok łóżka – drobiazgi, które robią wielką różnicę.

Noc – czas spokoju czy dyżuru

20:00–6:00 – Czy opiekunka naprawdę śpi?

W zależności od stanu zdrowia seniora, noc może być spokojna lub pełna przerw:

• Wstawanie do toalety (czasem kilka razy),
• Pomoc przy zmianie pozycji, by uniknąć odleżyn,
• Uspokojenie podopiecznego w razie dezorientacji lub lęków,
• Czuwanie, jeśli stan zdrowia jest ciężki.

Niektóre opiekunki śpią w osobnym pokoju, inne mają łóżko obok seniora – w obu przypadkach ich sen bywa czujny, lekki, często przerywany.

Codzienność pełna wyzwań – i znaczenia

Fizyczna praca, emocjonalne obciążenie, ale i ogromna satysfakcja

Typowy dzień opiekunki to nieprzerwana gotowość do pomocy. To praca wymagająca:

🔸 Dobrej kondycji fizycznej – podnoszenie, przenoszenie, schylanie się,
🔸 Cierpliwości wobec osób chorych na demencję, Alzheimera, depresję,
🔸 Umiejętności komunikacyjnych – nie tylko z seniorem, ale i z rodziną,
🔸 Wielozadaniowości – bycie opiekunką, kucharką, pielęgniarką i terapeutką w jednej osobie.

A jednak – mimo zmęczenia, mimo wyzwań – wiele opiekunek podkreśla, że to praca, która daje sens. Każdy dzień jest inny. Każda osoba starsza to inna historia. Każdy uśmiech, każde „dziękuję” – jest jak nagroda.

Na zakończenie – kilka słów do opiekunek

Droga Opiekunko, jeśli czytasz ten tekst – pamiętaj, że jesteś ważna. Twoja praca ma znaczenie. Twój trud nie zawsze jest widoczny, ale jest nieoceniony. To, co robisz dla osób starszych, zmienia ich codzienność na lepsze. Nie jesteś sama – tysiące innych kobiet i mężczyzn w Europie i na świecie codziennie przeżywają podobne dni. Tworzycie wspólnotę troski i czułości.

Dziękujemy za Twoją pracę 🧡💜